Fragment
2 fragmenten uit het boek Schoolveteraan:
Boek Schoolveteraan over Passend Onderwijs : Deugdelijk toiletpapier
Wellicht hoopte de teamleider dat ons kind vanzelf van school wilde? Alles in zijn autoritaire houding en gedrag sprak boekdelen. Dikke tegenvaller voor hem en gelukkig voor ons kind, dat dat juist de kracht van ons kind is. Bij zichzelf blijven, hij had gekozen
voor deze versnelde groene opleiding. Daar lag zijn hart, dus liet hij zich vanwege de bewuste tegenwerking echt niet door de teamleider uit het veld slaan. Aangezien wij als ouders vinden dat hij zijn hart moet volgen, en hij ook diegene is die die opleiding waar moest maken, zijn wij bij deze keuze achter hem blijven staan. Hadden wij hem liefst niet van de school afgehaald? Zeker wel en ik was er al helemaal klaar mee. Mijn man vond dat diploma belangrijk maar vond de controledrang oprecht te ver gaan. Voor mij was intussen het diploma gepromoveerd tot de optie deugdelijk toiletpapier.
In het belang van mijn kind besloot ik als moeder bij gebrek aan daadkracht van school zelf de situatie vlot te trekken. Die passieve en minachtende houding, ik wilde rust in het belang van mijn gezin. Van school hoefde ik geen praktische actie te verwachten, dus
nam ik na het slagen voor zijn examen zelf de regie in de hand. Gewoon, hoppa en actie. Niet dat half slappe gelul en gedoe, het was ons gezin duidelijk dat er wat er praktisch moest gebeuren. Er moest een oplossing komen voor de flexibele invulling van de fysieke onderwijstijd. Meer was het niet, maar het viel kennelijk wel onder het etiket Passend
Onderwijs en ander bureaucratisch gekakel. En intussen een kind laten zwemmen en verzuipen? Ik wil mijn kind gelukkig zien.
Fragment 2:
Ebook Schoolveteraan Survival van niet Passend Onderwijs over vertrouwen versus achterdocht :
Aangezien onze zoon een versnelde, unieke opleiding met toegepaste biologie volgde, zijn wij daarbij compleet uitgegaan van zijn talenten. Die talenten verdwijnen niet omdat je ziek bent, ze verdwijnen ook niet omdat je niet op school zit, die talenten zijn er gewoon nog steeds. En misschien is het wel zo dat hij juist vanwege zijn ziekte die talenten juist nog meer heeft ontwikkeld dan hij op school zou hebben gedaan als hij er fysiek wel zou zijn geweest. Minder mogelijkheden en tijd om iets te realiseren maakt mensen ook creatief. Meer efficiency om zijn beoogde doel, slagen en overgaan met zijn klas, toch te halen. Zolang er een doel ligt is duidelijk waar je naar toe wilt. Tja, dat werpt even een andere kijk op het geheel hè? Dat je je nadeel ombuigt in je voordeel. Dan ben je een geboren winnaar en je weet wat je wilt. Dat heet erop vertrouwen dat het goed komt. Wij vertrouwden ondanks alles nog steeds volledig op de mogelijkheden binnen het maatwerktraject van het Passend Onderwijs. Ook was dat voor ons de enige reden om daar met elkaar – samen met school - op in te zetten. De negatieve houding van school richting ons als ouders vonden wij dan ook bijzonder ongepast. Als dat is wat er gebeurt als je de regie bij hen neerlegt en vertrouwen geeft… dan krijg je zoiets? Dan geef je wel een totaal verkeerde boodschap af. Wij hebben als ouders het recht om te weten waar die Veilig Thuis-melding vandaan
kwam. Het is nogal wat om als ouders zonder enige onderbouwing te worden beschuldigd van zoiets verschrikkelijks als kindermisbruik of kindermishandeling. Zo’n zorgcoördinator meldt dan letterlijk doodleuk ‘misschien is het niets hoor maar ik heb het toch maar even gemeld.’ Hè? Dat is voor haar wel heel makkelijk om te roepen. Dan begrijp je de consequentie van het doen van zo’n ernstige melding niet. Heb je zelf dan wel genoeg inzicht wat je aan het doen bent en wat je met zo’n initiatief teweegbrengt bij
mensen? Niet zo verwonderlijk dat wij na zo’n onnozele uitspraak met grote gevolgen voor ons gezin het vertrouwen in haar opzegden. Het toonde voor ons de onkunde met Passend Onderwijs en het effect niet overzien van haar actie op het welbevinden van ons kind. En ja ook op ons. Uit haar uitspraken blijkt dat zij absoluut niet wist wat ze in gang had gezet. Zelf geen
kinderen, dus geen clou wat ze aanricht. Maar ach beleid gaat uit van trouwe ambtenaar, ontwikkelt een ‘verbeterde meldcode’ die resulteert in onrecht en leed dat vervolgens niet wordt erkend. Wij hebben het opgevat als wantrouwen en een regelrechte oorlogsverklaring aan ons gezin. Onacceptabel, helemaal met wat er op ons bordje lag. Ik word er nu ik dit op schrijf er weer kwaad om. Het strafrechtelijk in gang zetten van onderwijs. Waarom doet een land dit haar eigen inwoners, mensen gemaakt tot burgers aan ?
En laat vooral jouw bijdrage in deze even binnenkomen als professional. Als je zo’n melding doet, dan moet je daar zorgvuldig mee omgaan. Zorgvuldig omgaan is niet, ‘oh misschien is het niets hoor’. Je stort met zo’n melding een bak ellende uit over een
gezin, niet meer en niet minder. Dan mag je wel heel zeker zijn van wat je doet. Het zou je beroepseer te na moeten zijn om mensen vals te beschuldigen zonder concreet bewijs. Want dat is wat je met zo’n melding, in dit geval jouw melding, doet. Jij zet als
‘professional’ dit in werking. Die actie komt van jou. En haar ‘oh misschien is het niets hoor’, werd in de brief die wij ontvingen van Veilig Thuis toch echt anders verwoord.
Het meest goede nieuws van het boek Schoolveteraan ? U bent de positieve gamechanger....!!!
×
Thuiswinkel Waarborg