Fragment

Dit zijn de zomerse zotheidjes van mijn allerbeste vriend. Hij hield van de zomer en de zon. Het is fijn als je van dingen kunt houden. Vooral als je dat doet op het moment waarop ze gebeuren en niet achteraf als ze al lang weer zijn verdwenen.

Soms droomde ik van wat allemaal was en dan verscheen er een lach op mijn gezicht. Vroeger wilde ik graag groot worden en gisteren wou ik weer klein krimpen. Vroeger wenste ik oud te worden, gisteren hoopte ik weer jong te zullen zijn.

Maar vandaag wil ik gewoon genieten van vandaag, want in de zomersproeten-tijd moet je hinkelen, rennen, ravotten, steentjes in het water gooien en dan de kringen en ringentellen. Je moet op je rug in het gras gaan liggen en naar het gekrrrrrt van de krekels luisteren. Kikkervisjes kijken, naar de hemel reiken, sprietjes kauwen, vliegtuigjes vouwen, ijsjes eten, de tijd vergeten, schommelen en in slaap dommelen. Maar vooral dagdromen en fantaseren met bepaalde, bijzonder bliblabloebelige, blije beren.

In de zomer moet je op je blote voeten over het warme strand stappen. Als de zomer er weer is, moet je de vlinders, de sprinkhanen en de libellen op je buik laten dansen, want in de tijd van de zomer moet je nog meer van alles gaan genieten. Waarom? Omdat de verliefde vogels voor je zingen, omdat het zomerbriesje over je wangen aait, omdat alles groeit, bloeit, zoemt en wroemt. En omdat er altijd wel iemand is die van je houdt. Je zelf bij voorbeeld. Want als jij van je zelf houdt, dan houdt je zelf ook van jou.

De zomerse avonturen vond mijn allerbeste vriend de mooiste en daarom heb ik ze voor je opgeschreven. Die zonnige uurtjes met die zotte vriendjes van hem. Natuurlijk beleefde hij ook nog ontelbare winterse wissewasjes maar dat is voor een andere keer. 

En als je denkt dat het niet allemaal echt gebeurd is wat ik schrijf, dan heb je het helemaal mis. En denk er aan: wie alleen maar in de waarheid zegt te geloven, gelooft alleen maar in sprookjes. En wat dat betekent weten maar weinigen. Alleen Jij en je allerbeste vriend.