Fragment

HOOFDSTUK 1 HET VUURSTEEN TIJDPERK.

De omgeving van Makkinga, de velden en zandruggen en het landschap in al zijn schakeringen is tijdens en direct na de ijstijd ontstaan. Nog herkenbaar in het landschap steken hier en daar zandkopjes boven het veen uit. Her en der (in de later aangewassen, soms metersdikke laag veen gelegen) werden de zandheuvels gevormd door het opschuivende ijs. In die barre periode en de er op volgende aangenamere tijd is in dit landschap een geulenpatroon ontstaan. We kunnen het landschap van toen wel een beetje met de huidige Waddenzee vergelijken. De geulen ontstonden doordat miljoenen liters smeltwater naar lager gelegen gebieden stroomden.
Dit zijn de beddingen van de latere smeltwater riviertjes. Als Steenwijker Aa, Linde, Tjonger en Boorne in de directe omgeving en als de Reest, Drentse Aa, Hunze en Reitdiep iets verder weg gelegen, komen de namen ons bekend voor.
Door regelmatige overstroming door zeewater van de landen in de valleien van deze rivieren is een laag klei afgezet, welke in combinatie met het vocht en zand een ideale voeding bodem voor planten was. Op deze manier werd het landschap omgetoverd (in warmere periodes) in een grote voedingszee met veel voedsel voor mens en dier.

De eerste jagers
Voor de vroege bewoners waren deze zandruggen zeer belangrijk. Door de ideale omstandigheden is de mens snel aanwezig om te jagen en zelfs nu, zo'n 30.000 jaar later vinden we nog zo nu en dan wat voorwerpen van die mensen van toen terug. Ondermeer door verlies of het stomp en daardoor onbruikbaar worden van werktuigen, die daarom werden afgedankt, worden hier en daar wel eens bewerkte vuurstenen gevonden. Meestal zijn dit echter toeval treffers. Toen echter vele eeuwen later de woonplaatsen van deze vuursteenbewerkers werden ontdekt, (in de buurt van Makkinga zijn meerdere van deze plaatsen aangetroffen) werd regelmatig meer van deze mensen gevonden. Door de overvloed van jachtbuit in combinatie met de grote hoeveelheden noten en bessen die hier toen voorkwamen, zijn veel resten van deze zaken gevonden. Vooral op plaatsen waar men tijdens langere periodes geleefd en gewerkt heeft werd veel gevonden.
Het was voor deze mensen rond 1500 v Chr. dan ook niet langer noodzakelijk om dagelijks verder te trekken. Men vestigde zich voor langere tijd op een plaats. Hun afval, versleten wapens en gereedschap vertellen ons veel van het leven en werken van toen. Wij noemen het afval, de geleerde noemt het "bewoningsresten".

De vuursteenvindplaatsen.
Op het kaartje staan, de vindplaatsen die bij Makkinga, van die vroege bewoningscultuur zijn gevonden. De werkplaatsen (of ateliers) zo de geleerden zeggen vinden we direct naast de woonplaatsen van die bewoners. Er wordt, samen met de vuursteenvindplaats, dan ook soms een hutkom of een vuurplaats aangetroffen. Uit onderzoek en reconstructie van hun leven en werken heeft men al veel van hun zeden en gewoontes geleerd.

Levensomstandigheden
Het vernuftige gebruik van werktuigen en middeltjes uit de natuur maakte dat men goed kon overleven in deze barre wildernis. Als voorbeeld:
......... ×