Fragment
Gauguin deed een stapje terug de straat op. Alsof hij nu pas het kind in haar armen zag. Meijer zou gezworen hebben dat hij bloosde, maar zijn metgezel herstelde zich snel. 'Marie Henry,' riep hij geforceerd uit. 'Wat een schattig meisje.'
Hij sloeg enkele malen wat onhandig met zijn hoed tegen zijn bovenbeen en draaide zich om naar Meijer. Hij stelde hem aan haar voor. Meijer nam haar uitgestoken hand aan en kuste die. 'Bonjour, madame Henry. Ik ben Meijer de Haan uit Nederland.'
Ze had een verpletterend lieve oogopslag, met lange, bruine wimpers en als ze lachte verschenen er heerlijke kuiltjes in haar wangen.
(pagina 128-129)
×