Samenvatting
Het eerste boek over de experimentele Diagoonwoningen uit 1971 van Herman Hertzberger.
Deze publicatie brengt de kenmerken en de daarmee samenhangende kwaliteiten van de Diagoonwoningen voor het voetlicht die garant staan voor een vorm van ‘ideaal wonen’. De woningen stellen nog steeds een voorbeeld voor een nieuwe vorm van woningbouw, wooncultuur en stedelijke ruimte. De publicatie toont de betekenis van de Diagoonwoningen voor de eenentwintigste-eeuwse cultuurgeschiedenis en de relevantie van het onderliggende gedachtengoed voor de actuele woningbouwopgave. De woningen worden in 2021 al vijftig jaar aaneengesloten bewoond door verschillende generaties bewoners. Op basis van hun ervaringen kan de rekening opgemaakt worden met betrekking tot wat werkt en wat niet, welke fysieke en materiële wooncondities duurzaam zijn gebleken en welke niet. De thema’s waarmee in dit woonproject is geëxperimenteerd zijn weer verrassend actueel gezien de huidige woningbouwopgave van 1 miljoen woningen in de komende tien jaar. Ook nu ligt de nadruk op snel, veel en goedkoop bouwen, en liggen monotonie en eenvormigheid op de loer. De Diagoonwoningen zijn in dat kader een leerzaam en inspirerend experiment dat concrete aanwijzingen geeft voor wooncondities die bewezen hebben naar volle tevredenheid te functioneren. De publicatie is gericht op een breed publiek met interesse in architectuur, professionals op het gebied van stedenbouw, architectuur, interieur, transformatie, stadsvernieuwing, erfgoed, stedelijke ontwikkeling en gebiedsidentiteit, en studenten binnen deze vakgebieden.