Samenvatting
De klimaatcrisis is even verwarrend als urgent. Het aanpakken van het probleem van de vernietiging van de levende natuur op aarde spreekt voor zich, maar waar moet je beginnen als individueel burger, als je wilt dat er iets gebeurt? Landschapsarchitect Erik Kaptein schetst een haalbaar toekomstperspectief in zijn bevlogen essay Rechtsgelijkheid voor de natuur. Kaptein vergelijkt de situatie waarin onze samenleving zich bevindt met de periode die voorafging aan de Franse Revolutie van 1789. Tijdens die revolutie dwong de burger rechten af. Vandaag de dag heeft de levende natuur net zo weinig rechten als de onderdrukten van toen. En dat terwijl de natuur de brandstof is voor alles wat we onze cultuur noemen. Er lijkt opnieuw een revolutie nodig om ook deze rechten af te dwingen. We hebben ‘Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap’ nog niet inclusief genoeg in ons rechtssysteem verwerkt. Door het recht op individuele vrijheid uit te breiden en te delen met al het leven op aarde, vergroten we ook het menselijk geluk. Allons!
De klimaatcrisis is even verwarrend als urgent. De situatie waarin onze samenleving zich bevindt, vertoont duidelijke parallellen met die van 1789. Toen moesten tijdens de Franse Revolutie de monarchie en landadel hun rechten delen met de boeren, burgers en buitenlui. Vandaag de dag heeft de levende natuur net zo weinig rechten als de horigen en lijfeigenen van toen. Er lijkt opnieuw een revolutie nodig om ook deze rechten af te dwingen. Willen we voorkomen dat de natuur haar rechten opeist met uitstervende ecosystemen en daaraan verbonden voedseltekorten en migratiestromen, dan zullen we ook het niet-menselijk leven moeten integreren in ons rechtssysteem en staatsbestel. De levende natuur is letterlijk en figuurlijk de brandstof van onze cultuur, en zij verdient gelijke bestaansrechten. In 'Rechtsgelijkheid voor de natuur' vertelt Erik Kaptein waarom en hoe.
Thuiswinkel Waarborg