Samenvatting
Niet alle Duitsers vormden ten tijde van het Derde Rijk een kudde schapen die zich gedwee naar de ondergang liet leiden door de Führer. Was er niemand die uit de pas liep? Toch wel. De ‘Edelweißpiraten’ verkochten leden van de Hitlerjugend al eens een pak slaag. De ‘Swingjugend’ luisterde naar verdorven muziek. Gevaarlijker was de actie van studenten van de ‘Weiße Rose’ om regimekritische pamfletten rond te strooien. Daarvoor kwamen ze onder de guillotine terecht. Er was de Pruisische minister die in de dodencel nog een blauwdruk voor een beter Duitsland schreef. Priesters en dominees klaagden op gevaar voor eigen leven het heidense karakter van het nationaalsocialisme aan. Vele generaals en officieren morden over de Führer, maar slechts enkelen planden een aanslag op hem. Kolonel Stauffenberg ging tot de daad over op 20 juli 1944. De aanslag mislukte, de wraak van de ‘opperbevelhebber’ was bloedig. Talloze oppositionele militairen en burgers eindigden aan de galg. De communisten in de ondergrond betaalden wel de hoogste bloedtol van het Duitse verzet. Tal van mensen van verschillende pluimage hebben Hitler naar de hel gewenst, maar tot een volksopstand is het niet gekomen. De greep van het regime op de samenleving was te sterk, moedige enkelingen konden met hun sabotagedaden, aanslagen en manifesten de betovering niet verbreken die het grootste deel van de Duitsers aan Hitler kluisterde. Desondanks redde het Duitse verzet de eer van Duitsland voor de buitenwereld. Dirk Rochtus vertelt voor het eerst het volledige verhaal van het Duitse verzet. Dirk Rochtus (1961) is hoofddocent aan de KU Leuven/Campus Antwerpen. Hij publiceert over internationale politiek, nationalisme, Duitsland en Turkije. Eerder verschenen van hem over Duitsland: Dominant Duitsland, De macht van Merkel en Van Reich tot Republik. In 2007 ontving hij het Bundesverdienstkreuz van de Bondsrepubliek Duitsland.
Thuiswinkel Waarborg