Samenvatting
In een vergeten dorp, fluisterde de wind verhalen van Farkhonda. Ooit "de stille ziel," verstopte ze haar stem, maar niet haar dromen. Door jaren van eenzaamheid en onbegrip ging ze een verbond aan met de pijn, bouwde ze een fort van doorzettingsvermogen. Nu deelt ze geen tranen, maar lessen. Haar PraktijkFar is een oase voor gebroken harten, geleid door dankbaarheid. Ze ontdekte dat kracht niet in perfectie schuilt, maar in acceptatie. In haar warme thuis, omarmt ze de littekens als trofeeën van veerkracht. Farkhonda's verhaal is niet alleen het hare; het is een echo van ieder die ooit zwijgend streefde naar zijn eigen symfonie van herstel.