Fragment

In het Delingsplan 1947 van de Volkerenbond (VN) werd een deel van Palestina, het gebied dat we meestal aanduiden als de Westbank, toegewezen aan de Arabische bewoners. Door de Britse regering en door de andere geallieerde mogendheden is aangenomen, de oprichting in Palestina van een nationaal tehuis voor het Joodse volk. Maar pas wanneer het duidelijk is dat er alles aan zal worden gedaan wat de burgerlijke en religieuze rechten van bestaande niet-Joodse gemeenschappen in Palestina kan schaden. of de rechten en politieke status die Joden in een ander land genieten. Arabieren hebben het Delingsplan collectief verworpen en besloten met geweld het aan de Joden toebedeeld gebied terug te veroveren. De hernieuwde staat Israël moest nog volwassen worden, maar kon direct al met een volwassen oorlog beginnen. Vrijwel direct na het uitroepen van de Staat op 14 mei 1948 werd het aangevallen door legers van Arabische buurlanden. Het werd een bloedige onafhankelijkheidsoorlog, feitelijk een ongelijke strijd. Maar het hernieuwde land was niet van plan zich te laten overrompelen en de indringers werden verslagen. Het was David tegen Goliath en werd tevens het begin van een lange weg van overleven. In de Romeinse en Ottomaanse periode bestonden in dat gebied geen onafhankelijke staatjes. Het grote Turkse rijk ging ten onder en westerse mogendheden zoals Engeland en Frankrijk hadden er overmatig belangstelling voor. In die periode was ook geen sprake van een onafhankelijk Palestina. Arabische inwoners van de Westbank en Gaza hopen op een Palestijnse Staat als einduitkomst van de door Hamas op 7 oktober 2023 veroorzaakte oorlog met een pogrom op Israël. Dat ze daarmee hun eigen mensen in Gaza enorm veel leed hebben bezorgd wordt misschien later begrepen, wanneer ze merken dat Israël met zulke buren geen Palestina naast zich willen zien. ×