Fragment
Ineens stelde Dirk een onverwachte vraag. Hoe het eigenlijk met mijn muziek ging. Ik was even uit het veld geslagen. Mijn muziek? Je kan op dit moment net zo goed vragen hoe het met mijn kubistische schilderkunst, mijn folkloristische dansvoorstelling of mijn plannen om de eerste lesbische president van de Verenigde Staten te worden gaat.
Na een korte pauze gooi ik het antwoord uit het grote clichéboek van de muzikant eruit. Dat ik eindelijk de kans heb om de dingen te maken die ik wilde maken. Het album waar ik vroeger op mijn zolderkamer van droomde.
Dat doe je dus precies verkeerd om, denk ik bij mezelf. Dat album is nergens te bekennen, en je zit nog steeds op je zolderkamer.
×