Fragment
De beschrijving van de gemiste strafschop in Het Parool doet geen recht aan Bonsink, maar ook niet aan stopper Joop Hiele. Het Vrije Volk eerde hem met een apart artikel en een fraaie foto, die gezien het standpunt gemaakt zou kunnen zijn door de fotograaf die zojuist net op tijd kwam. Het been van Bonsink is nog gestrekt. Hij heeft in die één derde tel nog geen tijd gehad om te landen. Hiele vertoeft in de lucht, hangt daar roerloos op de gevoelige plaat. Het stilstaande beeld van het vergeelde krantenpapier gunt hem alle rust om te aanschouwen hoe die bal van z’n linkervoet opstuit. Vereeuwigd hangt hij daar, op een moment om nooit te vergeten.
Velen zagen deze misser – of redding – als beslissend in deze wedstrijd. ‘Ik heb genoten’, zei Václav Ježek, de man die vier jaar eerder met Tsjecho-Slowakije het EK won. ‘Dit is mijn eerste grote succes in Nederland. In ’72 verloor ik hier met FC Den Haag in de bekerfinale met 3–2 van Ajax. Nu hebben we een geweldige wedstrijd gewonnen. Feyenoord heeft veruit de meeste kansen gekregen, al moet ik aan de andere kant zeggen dat wij alle geluk van de wereld hebben gehad dat onze Joop Hiele de strafschop van Bonsink stopte.’ Geluk, Joop?
‘Er komt altijd geluk bij kijken als je er eentje pakt’, zei de keeper later, met beide benen op de grond. De fotograaf zal dat ook gedacht hebben. Met de toenmalige camera’s moest je mazzel hebben en op het goede moment drukken. Met een moderne spiegelreflex die vijf foto’s per seconde haalt kun je nog steeds achter het net vissen. Schiet je net twee kiekjes als de bal onderweg is. Bij die derde is het gevaar al geweken en bij de eerste lag hij nog op de stip.
‘Toen Bonsink schoot dook ik op de gok naar een hoek’, zei Hiele, ‘maar hij ging recht door het midden. Oké, slecht ingeschoten misschien, maar toch ook goed gereageerd van mij, want echt waar – ik heb wel degelijk bewust m’n been omhooggestoken. Het was niet alleen mazzel dat ik ’m eruit hield. Van allebei een beetje, laten we het daar op houden.’
×
Thuiswinkel Waarborg