Fragment

Eens op een zeldzame dag had ome Jaap Jack meegenomen naar de muziektent. Jack kon zijn ogen niet geloven; Een zeskantig gebouwtje midden in het water.

“Eh ome Jaap”

“Ja ventje”

“Hoe komt u nu in die muziektent over dat water?”

“Met een bootje ventje.”

“Ook met de muziekinstrumenten?”

Jack wist hoe zuinig Ome Jaap op zijn muziek-instrument was en kon zich niet voorstellen dat Ome Jaap die zomaar met zich mee nam in het bootje.

“Ja die gaan ook met het bootje, maar wel apart, eerst worden de instrumenten gebracht en dan komen wij pas.”

“Mag ik eens in de muziektent”

“Ja, maar nu niet, een andere keer.”

Jacks gezicht betrok, hij wist uit ervaring als grote mensen dat zeggen dat er nooit een andere keer kwam en dat de zaak hiermee was afgedaan, maar niet voor Jack, oh nee.

Het was een sombere dag. Ome Jaap was niet thuis , niet dat het daarom somber was, meestal was het juist vrolijk als Ome Jaap er niet was. dan verwende Tante Jans kleine Jack die zij altijd liefkozend Jackie noemde met van alles. Zo was de dag nu dan ook begonnen. Ome Jaap ging weg en tante Jans ging met Jack naar het zadelmakers-winkeltje om een 'Mens erger je niet' spelletje voor Jack te kopen. Ze maakte er nog een grapje van;

“Dat spelletje zou Ome Jaap ook eens moeten spelen, “daar kan -ie nog wat van leren.”

Daarna was ze met Jackie naar huis gegaan had hem in de grote rieten stoel met kussentjes achter de tafel gezet en gezegd: “Ga maar zoet spelen, ik kom vanmiddag weer terug, ik moet even naar een kerkvergadering.”

Jack begreep hier nu ook maar helemaal niets van, naar de kerk, midden in de week? Enfin Tante Jans had wat spullen ingepakt en was weggegaan, en daar zat Jack, moederziel alleen achter het grote ‘mens erger je niet’ bord. Hij gooide eens met de dobbelsteen en keek naar buiten, de lucht was betrokken, het zou vast gaan regenen, echt geen dag om binnen te zitten dacht Jack. Hij keek naar de dobbelsteen; Neen maar een zes, zou dat nog eens lukken ? Hij gooide weer en het het was weer een zes.

“Als het de derde keer weer een zes is ga ik naar buiten naar de muziektent”,zei Jack bij zichzelf, hij schudde flink met de dobbelsteen en gaf hem een hevige zwiep, daar rolde hij over de tafel op de grond langs het grote kolen-fornuis in de richting van het scheve niet sluitende deurtje wat naar de nep-kelder en de trap naar boven ging. Jack ging achter de dobbelsteen aan om het te zoeken. Maar zoals altijd was het in die hoek bij dat scheve niet-sluitende deurtje stikdonker. Hij schoof met zijn handen langzaam over de grond...“Bah”