Fragment

 

Mijn naam is trouwens Lylie Mulcher. Ik ben vijftien jaar en

woon – iets wat velen niet zouden denken – al op mezelf.

Gewoon in de flat van mijn oudste zus. Ik woonde samen

met haar voordat ze verliefd werd en ging trouwen en mocht

met goedkeuring van mijn ouders in haar flat blijven wonen

omdat het een veilige flat in een goede buurt is. Ik begon al

op mijn dertiende als vakkenvulster te werken bij een supermarkt

en omdat ik erg goed mijn best deed met alles, werk ik

nu al bijna een halfjaar als kassière. Mijn deurbel rinkelt en

ik loop naar de hallofoon om te kijken wie het is. Het zijn

mijn twee lieve zussen Ester en Jenny. Ze gaan mij naar

Schiphol brengen. Ester en Jenny hebben een grote zak met

snoep en drop voor mij meegenomen. Jenny kijkt op de klok

en merkt op dat het tijd is om te vertrekken. Ik trek snel

mijn schoenen aan en kijk nog even naar de klok. Dan nog

even in de spiegel of mijn haar goed zit. Ik vraag aan Ester

om goed voor mijn kat te zorgen en niet te vergeten om mijn

plantjes water te geven. Ester woont bij mij in de straat dus

dat is wel handig. Lachend lopen we de gang op. Dan meldt

de telefoon met muziek van Beyoncé mij dat iemand me

belt. Het moet nu ook wel duidelijk zijn dat ik fan ben van

Beyoncé. Het is Linda, een van mijn vriendinnen. Ze wenst

mij een goede reis.

Het is vrij rustig op weg naar Schiphol. Mijn telefoon gaat

weer over en nu is het Shirida, mijn allerbeste vriendin. Zij

wenst mij een fijne vakantie en vraagt mij niet te vergeten

om guavejam, en cassavabrood mee terug te nemen. Ik ben

in seen vrolijke stemming en beloof om alles mee te nemen.

Al zingend rijden we naar Schiphol.

We komen tegelijk met Saskia en haar gezin aan. Overal

staan taxi’s met mensen die in- en uitstappen en mensen die

karren vol koffers en tassen vooruitduwen. Saskia zwaait

enthousiast naar ons. Eric is helemaal gekleed voor een heerlijke

vakantie. Het bekende hawaïoverhemd met palmbomen

op een kakikleurige pantalon, wandelschoenen en een rieten

hoed. Het is zo heerlijk om dat te zien. Hij wijst mij een

vrije kar voor mijn bagage aan. Intussen geven Saskia, Ester

en Jenny elkaar kusjes over en weer. Ik heb een hekel aan

kusjes geven en probeer het zo veel mogelijk te vermijden. Al

die natte zoenen op de wangen hoeft voor mij niet. Gezellig

babbelend lopen we naar de balie om de koffers af te geven

en in te checken. We zwaaien naar de anderen als we door de

controle heen zijn en gaan direct naar de taxfreewinkels. In

een parfumerie botst een hele knappe, tot in de puntjes verzorgde

jonge vrouw tegen mij aan. Ik denk echt even dat hetBeyoncé is.

‘Pardon,’ verontschuldigt ze zich. ‘Ik moet er

even snel tussendoor want mijn vlucht vertrekt bijna,’ zegt ze

in het Engels. ‘Geeft niet,’ zeg ik en ik kijk haar diep onder

de indruk na. De lucht van haar parfum vult de ruimte nog,

terwijl ze allang weg is. Wat een mooie vrouw. Zo wil ik er

dus ook graag uitzien. Saskia haalt me uit mijn gedachten,

door aan te geven dat we naar de gate moeten.

Nadat we door de honderdprocentcontrole heen zijn, moeten

we nog om en nabij een kwartier wachten voordat we in

het vliegtuig kunnen stappen. De kinderen zijn druk en erg

onder de indruk van alles. Eindelijk geeft de stewardess het

teken dat we mogen instappen. Saskia probeert de kinderen

rustig te houden, terwijl Eric de handbagage van iedereen

opbergt in de bergruimte boven de stoelen.

Ik zit naast een hele leuke zakenvrouw. Ze heeft verschillende

kleding- en schoenenzaken en ze was kleding en schoenen

gaan inkopen in Milaan, Londen, Parijs, Spanje en Amsterdam.

De kinderen zijn verbazingwekkend rustig aan het

tekenen en puzzelen. Saskia zit zoals ze gewend is een boek te

lezen en Eric met de eeuwige glimlach op zijn gezicht kijkt

tv.

Ik heb het erg gezellig met mijn buurvrouw. We lachen en

praten over knappe mannen.  ×